ภิกขุอะปะริหานิยะธัมมะสุตตัง
เอวัมเม สุตัง. เอกัง สะมะยัง ภะคะวา, ราชะคะเห วิหะระติ, คิชฌะกูเฎ ปัพพะเต, ตัตตระ โข ภะคะวา ภิกขู อามันเตสิ. สัตตะ โว ภิกขะเว อะปะริหาริเย ธัมเม เทเสสสามิ, ตัง สุณาถะ สาธุกัง มะนะสิกะโรถะ ภาสิสสามีติ. เอวัมภันเตติ โข เต ภิกขู ภะคะวะโต ปัจจัสโสสุง. ภะคะวา เอตะทะโวจะ. กะตะเม จะ ภิกูขะเว สัตตะ อะปะริหานิยา ธัมมา.
๑. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู,อะภิณหะสันนิปาตา ภะวิสสันติ สันนิปาตะพะหุลา, วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
๒. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู , สะมัคคา สันนิปะติสสันติ , สะมัคคา วุฏฐะหิสสันติ, ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
๓. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู , อะปัญญัตตัง นะ ปัญญะเปสสันติ , ปัญญัตตัง นะ สะมุจฉินทิสสันติ, ยะถาปัญญัตเตสุ สิกขาปะเทสุ สะมาทายะ วัตติสสันติ, วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
๔. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู, เย เต ภิกขู เถรา รัตตัญญู จิระปัพพะชิตา, สังฆะปิตะโร สังฆะปะริณายะกา, เต สักกะริสสันติ คะรุกะริสสันติ มาเนสสันติ ปูเชสสันติ, เตสัญจะ โส ตัพพัง มัญญิสสันติ, วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
๕. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู, อุปปันนายะ ตัณหายะ โปโนพภะวิกายะ โน วะสัง คัจฉินสันติ , วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิภขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
๖. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู, อารัญญะเกสุ เสนาสะเนสุ สาเปกขา ภะวิสสันติ,วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
๗. ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว ภิกขู , ปัจจัตตัญเญวะ สะติงอุปัฏฐะเปสสันติ , กินติ อะนาคะตา จะ เปสะลา สะพรัหมะจารี อาคัจเฉยยุง, อาคะตา จะ เปสะลา สะพรัหมะจารี ผาสุงวิหะเรยยุนติ ,วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานิ.
ยาวะกีวัญจะ ภิกขะเว อิเม สัตตะ อะปะริหานิยา ธัมมา ภิกขูสุ ฐัสสันติ, อิเมสุ จะ สัตตะสุ อะปะริหานิเยสุ ธัมเมสุ ภิกขู สันทิสสิสสันติ, วุฑฒิเยวะ ภิกขะเว ภิกขูนัง ปาฏิกังขา โน ปะริหานีติ. อิทะมะโวจะ ภะคะวา. อัตตะมะนา เต ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุนติ.
คำแปล ภิกขุอะปะริหานิยะธัมมะสุตตัง
ข้าพเจ้า (พระอานนทเถระ) สดับมาแล้วอย่างนี้ สมัยหนึ่งพระผูมีพระภาคเจ้า เสด็จประทับอยู่ ณ. เขาคิชฌกูฏ ใกล้กรุงราชคฤห์ ณ.ที่นั้นแล พระองค์ตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย ด้วยพระดำรัสว่า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราตถาคตจักแสดงธรรมะไม่เป็นที่ตั้งแห่งความเสื่อม ๗ ประการ แก่พวกเธอ ขอเธอทั้งหลายจงตั้งใจฟังธรรมนั้นให้ดี เราตถาคตจักกล่าว ภิกษุเหล่านั้น กราบทูลรับพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว พระองค์จึงตรัสคำต่อไปนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อะปะริหานิยะธรรม ๗ ประการเป็นไฉน
๑. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุจงหมั่นประชุมกันเนื่องนิตย์อยู่เพียงใด พวกเธอพึงหวังได้ความเจริญอย่างเดียวไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
๒.ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุจะพร้อมเพียงกันประชุม พร้อมเพียงกันเลิก พร้อมเพียงกันทำกิจสงฆ์อยู่เพียงใด พวกเธอพึงหวังได้ความเจริญอย่างเดียวไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
๓. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุจักไม่บัณญัติสิ่งที่เรามิได้บัญญัติ ไม่ถอนสิ่งที่เราบัญญัติไว้แล้ว ยึดมั่นประพฤติตนอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ตามที่ได้บัญญัติไว้อยู่เพียงใด พวกเธอพึงหวั่งได้ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
๔.ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหล่าภิกษุผู้เป็นเถระ รัตตัญญูบวขนาน พวกภิกษุจัดสักการะท่านเหล่านั้นเป็นสังฆบิดร สังฆปริณายก เครพ นับถือบูชาและเชื่อฟังถ้อยคำของท่านเหล่านั้นเพียงใด พวกเธอพึงหวังได้ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
๕. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุจักไม่ลุอำนาจตัณหา อันจะก่อให้เกิดภพใหม่ ชึ่งเกิดขึ้นแล้วอยู่เพียงใด พวกเธอพึงหวังได้ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
๖. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุจักยินดีเสนาสนะป่าอยู่เพียงใด พวกเธอหวังได้ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
๗. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุจะเข้าไปตั้งสติไว้ภายในว่า ไฉนหนอ เพื่อนพรหมจารี ผู้มีศีลเป็นที่รัก ที่ยังไม่มาพึงมา และที่มาแล้วพึงอยู่สบาย ดังนี้อยู่เพียงใด พวกเธอพึงหวังได้ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อมเพียงนั้น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อปริหานิยธรรม ๗ ประการนี้ จักดำรงอยู่ในหมู่ภิกษุ และหมู่ภิกษุสนใจในอปริหานิยธรรม ๗ ประการนี้อยู่เพียงใด พวกเธอพึงหวังได้ความเจริญอย่างเดียว ไม่มีเสื่อมเพียงนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ตรัสพระดำรัสนั้นจบแล้วพวกภิกษุเหล่านั้น ชื่นชมภาษิตของพระองค์ ด้วยประการฉะนี้
0 comments :
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น